Informacja chroniona (źródłowy)

  1. Bibliografia
  • Banyś T., Łuczak J., Ochrona danych osobowych w praktyce. Jak uniknąć błędów i ich konsekwencji prawnych,  wyd. PRESSCOM, Wrocław 2017
  • Izdebski H., Dostęp do informacji publicznej, Wdrażanie ustawy, Warszawa 2001
  • Krzysztofek M., Ochrona danych osobowych w Unii Europejskiej po reformie. Komentarz do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679wyd. C. H. Beck, Warszawa 2016
  • Krzysztofek M., Tajemnice zawodowe i ochrona danych osobowych w instytucjach finansowych, Wolters Kluwer, Warszawa 2015
  • Poniatowski P. Ochrona danych osobowych przetwarzanych przez adwokatów, Studia Iuridica Lublinensia, vol. XXVI, 2017
  • Taradejna R. i M., Dostęp do informacji publicznej a prawna ochrona informacji dotyczących działalności gospodarczej, społecznej i zawodowej oraz życia prywatnego, Toruń 2003

2. Akty prawne

  • Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483 z późn. zm.)
  • Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych)
  • Ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz.U.2017.2291)
  • Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U.2018.419 t.j.)
  • Ustawa z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze. (Dz.U.2018.1914 t.j.)
  • Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. 1984 nr 5 poz. 24)
  • Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U.2018.23 t.j.)
  • Ustawa z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze (Dz.U.2017.1767 t.j.)
  • Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.( Dz.U.2017.2291)
  • Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U.2017.1876 t.j.)
  • Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U.2018.1309 t.j.)
  • Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty  (Dz.U.2018.617 t.j.)
  • Ustawa z dnia 5 lipca 1994 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U.2018.377 t.j.)
  • Ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz.U.2018.412 t.j.)
  • Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. kodeks karny (Dz.U.2018.1600 t.j.)
  • Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. (Dz.U.2017.1870 t.j.)

3. Publicystyka, serwisy internetowe

4. Doktryna: wypisy (przekłady)

  • Banasik Marcin, Ograniczenia prawa do informacji – zagadnienia wybrane na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej PPP 2012/5/16-29

Zasadne rozumienie tajemnicy przedsiębiorcy, o której mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p., szerzej aniżeli tajemnicy przedsiębiorstwa, gdyż to pierwsze pojęcie obejmuje nie tylko całość informacji technicznych, technologicznych i innych o wartości gospodarczej, lecz także wiadomości bardziej poufne, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, konkretnymi czynnościami, zwyczajami, które są znane zazwyczaj jedynie wąskiej grupie ludzi.

  • Ułasiewicz Michał, Prywatność jednostki w kontekście dostępu do informacji publicznej. PPP 2016/11/41-53
  1. Ustawodawca nie zdecydował się na określenie formy rezygnacji z prawa do prywatności ani momentu właściwego do jej dokonania. […] Rezygnacja powinna przybrać formę pisemną, co zapobiegnie ewentualnym sporom między udostępniającym a osobą, która początkowo wyraża zgodę na udostępnienie, a już po udostępnieniu zmienia zdanie i podejmuje kroki mające na celu cofnięcie wcześniej udzielonej zgody.
  2. Rezygnacja z prawa do prywatności powinna nastąpić przed udostępnieniem informacji. Cofnięcie rezygnacji będzie dopuszczalne jedynie do momentu udostępnienia. Jeśli […] cofnięcie nastąpiłoby po tej chwili, to mogłoby być skuteczne tylko w stosunku do przyszłych wniosków o udostępnienie informacji dotyczących sfery prywatności zainteresowanego.
  3. Przez zgodę osoby, której dane dotyczą, ustawodawca rozumie oświadczenie woli, którego treścią jest zgoda na przetwarzanie danych osobowych tego, kto składa oświadczenie, przy czym zgoda taka nie może być domniemana lub dorozumiana z oświadczenia woli o innej treści i może być odwołana w każdym czasie.
  4. Prawo do prywatności osób pełniących funkcje publiczne ma charakter ograniczony. O ile „sfera życia intymnego” tych osób objęta jest ochroną w pełnej postaci, o tyle ochrona pozostałych informacji o prywatnym charakterze podlega pewnemu, uzasadnionemu zawężeniu (co nie oznacza […] całkowitego jej wyłączenia). Ograniczenia te odnoszą się do obszaru informacji mających związek z pełnieniem funkcji publicznych (w tym o warunkach powierzenia i wykonywania tych funkcji).
  5. Informacje zaliczane do sfery prywatności osób pełniących funkcje publiczne nie muszą być oceniane każdorazowo, w odniesieniu do konkretnego przypadku, podlegają one bowiem udostępnieniu ex lege. Przykładem może tu być wizerunek osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych.

 

  • Miksa K., Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne a prawo do prywatności w praktyce działania organów władzy publicznej, ST 2015/4/43-50
  1. W celu rozstrzygnięcia, czy dana informacja publiczna podlega udostępnieniu, konieczne jest rozważenie przez organ dwóch kwestii: możliwości naruszenia prawa do prywatności w przypadku udostępnienia informacji oraz zakwalikowanie osoby, której informacja dotyczy, do kategorii osób pełniących funkcję publiczną.
  2. Posiadanie telefonu komórkowego w przypadku określonych osób pełniących funkcje publiczne jest uzasadnione koniecznością zapewnienia kontaktu pomiędzy pracownikami oraz możliwością skonsultowania się w pilnych sprawach. Nie wydaje się jednak, żeby konieczne było zapewnienie tego kontaktu w każdej chwili obywatelom, kontakt bowiem pomiędzy pracownikiem urzędu a obywatelem odbywa się w godzinach jego pracy.

 

    5. Orzeczenia sądowe: tezy

  • Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 listopada 2017 r. IV SAB/GI 237/17

Okoliczność, że określona informacja zawiera dane dotyczące prywatności, tajemnice przedsiębiorstwa, czy też inne prawem chronione tajemnice, nie oznacza, że traci ona charakter informacji publicznej. Nadal jest informacją publiczną, ale zgodnie z art. 5 ust. 1-2 u.d.i.p. prawo do jej uzyskania podlega stosownym ograniczeniom.

  • Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2012 r. II SAB/Gd 79/12
  1. Definicja prasy obejmuje poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską, jak i zespoły ludzi, które nie posiadają osobowości prawnej. Tak rozumianej prasie ustawodawca nadał istotne uprawnienia, stwierdzając w art. 1 ust. 1 ustawy z 1984 r. – Prawo prasowe, że prasa korzysta z wolności wypowiedzi i urzeczywistnia prawo obywateli do ich rzetelnego informowania, jawności życia publicznego oraz kontroli i krytyki społecznej, odsyłając w art. 3a tej ustawy do u.d.i.p. w zakresie prawa do informacji publicznej. Prasa ma zdolność sądową przed sądem administracyjnym nawet wtedy, gdy w konkretnej sprawie jest to jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej.
  2. Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej może odmówić udzielenia tej informacji z uwagi na ochronę informacji niejawnych lub innych tajemnic ustawowo chronionych. Jednakże, jeśli odmawia, to ma tego dokonać w procesowej formie decyzji administracyjnej.
  • Wyrok NSA z dnia 3 listopada 2002 r. II RN 89/02

Informacji o działalności funkcjonariuszy publicznych nie można utajniać powołując się na ochronę danych osobowych.

  • Wyrok NSA z dnia 30 września 2015 r. I OSK 2093/14
  1. Informacja, która nie może być udostępniona ze względu na przepisy o tajemnicy ustawowo chronionej lub prawo do prywatności nie przestaje być informacją publiczną. Pozostaje nią nadal, choć nie może zostać ujawniona, a podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej w takiej sytuacji powinien wydać decyzję, o której mowa w art. 16 ust. 1 u.d.i.p.
  2. Z informacją publiczną nie mamy do czynienia wtedy, gdy dana informacja nie dotyczy sprawy publicznej, ale co do zasady obejmuje sprawy prywatne, niepubliczne, osobiste, intymne (dane osobowe, życie prywatne, rodzinne), a także informacje, które naruszałyby godność, cześć (dobre imię), a więc dobra osobiste.
  3. W u.d.i.p. nie określono zamkniętego katalogu informacji publicznej, ponieważ ustawodawca chciał, aby społeczeństwo posiadało instrument do jak najszerszej kontroli instytucji publicznych. Taki instrument, aby był sprawny, powinien obejmować jak największą liczbę stanów faktycznych. Liczba ta nie może być ograniczona, ponieważ dynamiczny charakter stosunków społeczno-gospodarczych rodzi nowe sytuacje, w których pojawia się aktywność podmiotów publicznych. Ta aktywność w państwie demokratycznym powinna być poddana kontroli społecznej za pośrednictwem narzędzia, jakim jest prawo dostępu do informacji publicznej. Dlatego też uznaje się, że w demokratycznym państwie prawa jak najszerszy katalog informacji musi być przedmiotem kontroli społecznej.
  4. Umowy na wydawanie zbiorów orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz informacje dotyczące trybu, ilości i kwot na ten cel wydatkowanych stanowią informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p.
  5. Umowy cywilnoprawne z podmiotami wskazanymi w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. są informacją publiczną.
  6. Ze względu na doniosłość umów zawieranych w trybie p.z.p. ustawodawca zapisem art. 139 ust. 3 p.z.p., poszerzył dostęp do umów zawieranych w trybie ustawy p.z.p. Jawność umów w sprawach zamówień publicznych na gruncie u.d.i.p. wyłącza bowiem możliwość odmowy ich udostępnienia z powołaniem się na którąkolwiek z tajemnic ustawowo chronionych. Nie jest zatem dopuszczalne wydanie decyzji odmawiającej udostępnienia umów w sprawach zamówień publicznych, gdyż są one jawne.

 

 

 

 

 

Close Menu